Ay: Kasım 2014

Bali tadında, Bonzai kafasında bir bölümdür aslında… Kapısının önünden geçerken bile kafa yapar insana! Sözlüsü mikroskoplu, Bazen de makroskoplu garip bir yerdir Patoloji! Üçüncü sınıftan sonra, TUS’taki yirmi soruyu saymazsak işimiz düşmez pek; Cerrahlar arada parça yollar, O mağrur beste çalar, Cerrahi sınırda anlaşırız 🙂 Biliyorum ne yazdığımı anlamıyorsunuz… Hatta eşim patoloji uzmanı olmasına rağmen…

Biz o zeytin göz yaşlarındaki ege köylüsüyüz, Hani hasadına yüreğini katan, Sevgisini ağaca, güle ve dikene bırakan, Sofraları kekik kokan Ege köylüsüyüz! Hangi insan ağlamaz ki ağaç için? Hangi insan ağlamaz ki toprak için? Yüreği ateş çalmaz mı doğa için? Toprağa, yeşile, doğaya bu öfke ne diye? Kaydırılamaz mı otoyol bir kilometre ileriye? Konulamaz mı termik…

Geçtiğimiz yıllarda Sağlık Bakanlığı nezdinde yaptığımız görüşmelerde; Özellikle aynı bölgelere aynı doktor arkadaşlarımızın tekrar tekrar mecburi hizmete atanmasının adaletsiz bir durum olduğunun altını çizmiş, bu konuda değişiklik talep etmiştik. Her ne kadar mecburi hizmet uygulamasının “bütünün” hem insan haklarına, hem çalışma haklarına, hem de hukuka aykırı bir durum olduğuna inansak da bu istisnai önerimiz Sağlık…

Üç doğrunun çöpe gittiği, Yanlışın ise ayakta takdir edildiği; Garip bir dönemden geçiyoruz. Her ne kadar yazdıklarımız, Suya “sulu boya çalmak” olsa da; Tarihe karşı sorumluluğumuz olduğunu düşünüyorum. Türkiye hızla 2015 seçimlerine giderken, Sağlıkta ne durumdayız, Paylaşmak istiyorum! Katılırsanız ne ala, Katılmazsanız da eyvallah… Haydi başlayalım: Sağlıkta şiddet çözülmedi, Hatta katlanarak devam etti… Sağlıkta şiddet…

İzmir’in en ünlü hastanelerinden birinde, Yaşanan gerçek bir olaydır… Günlerden bir gün; İki çocuk asistanına “acil nöbeti” yazılır, O kadar çok hasta gelir ki, Sabah güneş doğduğunda sadece ikisinin baktığı hasta sayısı bin beş yüze ulaşır! Aç susuz ve uykusuz bir gece geçiren iki genç doktor, Takip eden günün akşamına kadar çalışır… Ertesi gün bu…