Kategori: Köşe Yazılarım

Olağan günlerden biriydi, Hava soğuk ve kasvetliydi, Kapının önündeki vatandaş yığınını sessizce yararak geçti, Mikrop yuvası olan poliklinik kapısının kolunu usulca açtı, Düşünceli bir şekilde oturdu, Öyle reklamlardaki Mehmet Bey gibi, 20’si randevulu, 20’si sıradan; 40 hastası filan yoktu. Tam tamına 120 vatandaş kapının önünde onu beklemekteydi… Hepsi de acil, Hepsi de öncelikliydi! Kızının da…

Ben Sağlık Bakanı olsam… Çıkar bir bakarım önce… Dr. Özgür’ü, Erdinç’i, Fatih’i, Fırat’ı ve Rıza’yı ararım… Hiç kusura bakmayın ama hocaları filan aramam, Sizi çok aradılar vaktiyle, Ama aradıkları üniversitede bulamadılar… Sonra aile hekimlerini ararım, Ne yerler ne içerler ne ederler diye… Acillerde gözleri şişen pratisyen arkadaşımı ararım, Yeşil alanda renk körü olup olmadıklarını sorarım……

Bir gece düşün, Başını yastığa koymuşsun, Kafan rahat, Face yok, Twitter yok, Google’da bedelli aratmak yok, Boş bedelli haberleri yok, Bedelsiz geceler yok, Yok işte, Hiçbir şey yok! Sadece resmi gazete bedelli var; Dert yok, Tasa yok! x x x Biz bunun için çalıştık, Biz buna inandık, Biz bu hedefe odaklandık, Zafere çiçekli yollardan gidilmese…

Sosyal medyada gündeme oturan, Gazetelerin manşetlerini dolduran, Yaş 25 bedel 15 diye yankılanan, O müzmin konu: “Bedelli Askerlik” x x x Çıkacak mı çıkmayacak mı diye, Kafalar karışadursun; Bu işin mutfağında nasıl bir ekip var onu anlatmak istedim bugün… Önce bir facebook sayfası, En nihayetinde bir twitter hesabıydık, Desteklerinizle platform olduk; Ayda 1 milyon tekil…

Yorulduk azizim… Günde yirmi bir saat çalışmaktan, Üç saat uyku ile tweet atmaktan, Sosyal medyada gündem olmaktan, “Sözde” bedellicilerin küfürlerini duymaktan, Yaralı parmağa işemeyenlerin akıllarından, Yorulduk, Yorulduk azizim… Bazen kapatıp gidesim var her şeyi bilesiniz… Ama aranızda öyle “insanlar” var ki… İnanın her şeye değersiniz! Bizler sonuna kadar devam edeceğiz, Gelirsiniz, Gelmezsiniz, Yine siz bilirsiniz!…