Kategori: Köşe Yazılarım

Torba yasa deniyor ama, Durum daha çok çuval olayına benziyor… Bazı kararlar alınıyor, Başımıza çuval geçiriliyor… Bizlere de seyretmek kalıyor! x x x Her şeyi bir kenara bırakalım da, Gelin şu detaya takılalım: Velev ki İstanbul Boğazı’na nazır; Baltalimanı’nda çalışıyorsun, Yeni kanuna göre, Hastaneye on beş dakikadan uzakta oturamıyorsun! Civar evlerin fiyatı bir milyondan, Kirası…

Hekimlik sanattır, Sanat özgürlüktür! Özgürlük bağımsızlıktır, Bağımsızlık zenginliktir! Hekimler bugün itibariyle; Ne özgür, Ne bağımsız, Ne de zengindir! Sanatçı sokakta sanat yapabilir, Ama sanatını sokakta yapan hekim hapse atılabilir! Sanat dilediğin yerde dilediğini yapabilmektir, Seksen santim kapıyı hekime şart koşmak değildir! Bunu söyleyenler önce gitsin, Asansörü bile olmayan semt polikliniklerine, İçine sedye girmeyen acil asansörlerine…

Seksen yaşlarında emekli bir hekim gördüm geçenlerde, Bastonu elinde ağır ağır yürümekte, Belli ki görmüş geçirmiş, Ömrünün elli yılını meslekte yemiş! Laf lafı açtı, Mevzu geldi gündeme; Evlat dedi: Tam gün altı kere geldi, Yedi kere gitti… Aynı Süleyman Demirel gibi; Bu da gelir, Bu da gider… Sanma ki “sırça saraylılar” hiç ölmeyecekler! Güç deli…

Her yerde aynı tantana… Bıktık, tükendik, eridik, yok olduk! Eyvah! Yurdu saran ve sadece sağlık çalışanlarını tutan bir salgın var ortada: Mutsuzluk! Durum öyle ciddi hal almış ki, Yüzü gülene çeyrek altın takacaklar… Aslında asistanlar “bi çeyrek kadar” bile ek ödeme alamıyorlar, Mesela Aydın Adnan Menderes’te o yüzden grev yapıyorlar… Çanlar kimin için çalıyor bilinmez…

Hani bazen sözler vardır satırlara sığmaz; Öyle bir hikaye Dr. Melike ERDEM’inki… Baskılar, küçük düşürmeler, yıldırma politikaları nihayetinde tükenen bir yürek, Dayanılmaz bir acı, Ve idrar sondasına kaybedilen bir hayat! Nasıl mı diyebilirsiniz? Bardağı taşıran son damla taşmıştı bir kere, Acilde idrar sondası takılmaz diyen Melike’yi şikayet eden, ve bu şikayeti dikkate alan zihniyetti esas…