Kategori: Köşe Yazılarım

Sus. Sadece sus… Sessizce ve sakince hiç konuşmadan sus. Perdenin arkasında dünyanın en isyankâr konuşmasını duyarken yine sus… Sıcak bir temmuz akşamıydı, alkolik hastaları henüz uğurlamış; mide kanaması geçirenlerini ise henüz toparlamıştık. Şimdi ise trafik kazası saatine doğru usul usul ilerlemekteydik. Travma bizim işimiz değildi ama acilde geçirilen gecelerde travmaya gelen bir hastanın ya şekeri…

Süleyman, kırkıncı yaş gününü henüz kutlamıştı. Yeni güne ciğerlerinin parçalandığını hissedecek kadar şiddetli bir öksürük atağıyla uyandı. Yataktan kalkarak, leylak rengi bordürlerin süslediği banyoya kendini güçlükle attı. Eline aldığı dantelli beyaz havlunun ortasında göllenen kanla panikledi. Ardından gelen öksürük atağında lavabo kanla boyanacaktı. Sanki Azrail çevresinde usulca tur atmaktaydı…

Uçağın kanatları yüksek bulutları geride bırakırken kulaklığımı takmış Sabahattin Ali’den Kürk Mantolu Madonna’yı dinliyordum. Kitaba kendimi öyle bir kaptırmışım ki, “yolcular arasında doktor varsa kendini acilen kabin ekibine tanıtsın” anonsunu ancak üçüncü seferde duyabildim. Herkes sessizce mırıldanmaya başlamıştı bile: “uçakta doktor var mı?”

İbrahim amca 90 yaşında bir çınar… Geçen sene onu yoldan döndürdük maşallah halen hayatta. Bana soruyor kahve içeyim mi hocam? önce dedim içme ya sonra düşündüm iç ibrahim amca 90 yaşına gelmişsin hayatın son demlerinde seni kahveden mahrum etmek ne haddime? Sonra ibrahim amca o tatlı ege şivesi ile yine ekledi “şeker de olsa olu…

Rus uçağını düşürmüşüz, Sınıra yığınak yapmışız, İnsanlık Ege’de boğulmuş, Ankara’da bomba patlamış, Düşünüyorum da hiç mi güzel bir şey yok bu ülkede… Sonra bir daha düşünüyorum; Şu sonuca varıyorum: İnsanlığın 5.000 yıldır düzeltemediği coğrafyada, Stres dolu bir ülkede, Biz de geçiciyiz… Hani şairin dediği gibi; Bir varsın, Bir yoksun bu dünyada… Takılma derde ıstıraba… x…