Aslında herşey doğumla başlar!

Sancılıdır doğum,

çoğu zaman bir doktor, bir doktorun elinde doğar.

İlkokul, ortaokul, lise derken,

Anası ağlar doktorun,

Şüphesiz gerçekten de anası ağlar onun.

x x x

Üniversite sınavına girer doktor,

Yaşamadığı çocukluğu test edilir o sınavda.

En yüksek puanı alan, doktor olur.

Yaşayamayacağı “gençlik” başlar bundan sonra.

Tıp 1’dir en güzeli,

Başına geleceklerden habersizdir.

Sonrası tam bir karambol.

Hayatındaki en büyük eziyeti, yine bir doktordan görür, doktor.

2’nin 1’e, 3’ün 2’e, 4’ün 3’e, 5’in 4’e, 6’nın altına yaptığını, kimse kimseye yapmaz…

Mezun olur doktor.

x x x

Hiçbir fakülteden mezuniyet, belki de bu kadar boynu bükük geçmez.

Kafasında TUS sınavı, vatandaşın pratisyene bakışı,

Doktorun içi bayılır.

Dünyanın en zor, yüzyılın en saçma sınavına girer doktor.

TUS.

Doktor olamayanların da, zaman zaman uzman olabildiği bir sınavdır bu.

Adaletsizlikler peşini bırakmaz doktorun.

Asistan olduğuna sevinir, çömez olduğunu anlar, delirir.

Memleketin tüm derdi tam da üstündedir.

Vatandaş rahat uyusun diye o uyanıktır.

Nöbet sadece “tuna boylarında” değil, memleketin ortasında da vardır.

Bir bebeğin nefesi, bir teyzenin şekeri uğrunadır her şey.

Doktorun olabileni, uzman olur.

Mecburen bir yere atanır.

x x x

Yıl biter.

Doktorun izni, kaymakam’a gider,

Kaymakam “sen bilir misin ben imzalamazsam izne çıkamazsın der”

Doktor olmuştur rezil,

ama tatmin olmuştur kaymakam; kısaca sorun değildir!

x x x

Uzaktan kontrollü “robotik cerrahi” neden vardır?

Yetişmiş cerrahlar cephede heba olmasın, ulusal değerler kaybolmasın diye.

ABD “aya”, biz halen neden “yaya”; şimdi daha net anlaşılıyor.

Başka dicek yok.
Follow @ozgurniflioglu